Wat is cupping therapie
Veel mensen die niet bekend zijn met cupping therapie, veronderstellen dat het een moderne behandelmethode is, maar niets is minder waar. Deze behandeling heeft een eeuwenlange geschiedenis en gaat terug tot wel 3000 voor Christus. Het is tevens geprezen door vooraanstaande experts, waaronder Ibn Sina (Avicenna) en Hippocrates.
Voor wie meer wil weten over de boeiende geschiedenis van cupping therapie, nodigen we je graag uit om ons uitgebreide artikel te lezen dat specifiek gewijd is aan de historische achtergrond en ontwikkeling van deze behandelmethode
De twee varianten van cupping therapie
Deze behandelwijze omvat twee fundamentele vormen:
De droge variant kan verder onderverdeeld worden op basis van de uitvoeringsmethode: wanneer de cups op hun plaats blijven, wordt dit statische cupping genoemd; als ze worden bewogen, spreken we van dynamisch cupping. In gevallen waarin vuur in plaats van een pompje wordt gebruikt, wordt dit aangeduid als Fire Cupping, hoewel het principe in wezen hetzelfde blijft. In mijn toekomstige artikelen zal ik hier dieper op ingaan..
Het woord “Hijama” (ook geschreven als “hijamah” of “hijamat”) is afgeleid van het Arabische werkwoord “hajama,” wat “zuigen” of “trekken” betekent. In de context van cuppingtherapie verwijst “hijama” naar de praktijk waarbij cups op de huid worden geplaatst en vervolgens een vacuüm wordt gecreëerd om schadelijke stoffen uit het lichaam te verwijderen Voor een algeheel overzicht over de verschillende vormen zie de afbeelding.
De stappen waaruit de behandeling bestaat
Droge cupping is een behandeling waarbij cups op specifieke delen van het lichaam worden geplaatst en vervolgens met behulp van een handpompje een vacuüm wordt gecreëerd. Hijama, ofwel natte cupping, is een meer uitgebreide procedure die meerdere stappen omvat:
De therapeut plaatst de cups op het lichaam op basis van de specifieke klachten van de patiënt en creëert een vacuüm door de lucht eruit te trekken. Deze eerste stap wordt ook wel droge cupping genoemd
Enkele minuten later verwijdert de therapeut de cups van het lichaam en maakt oppervlakkige, kleine incisies in de huid op de plek waar de cup heeft gezeten.
De cup wordt vervolgens op dezelfde locatie geplaatst waar deze eerder was verwijderd en opnieuw vacuüm gezogen. Hierdoor wordt bloed, samen met schadelijke stoffen zoals pijn veroorzakende elementen, toxines en zware metalen, uit het lichaam getrokken en opgevangen in de cup. De hoeveelheid afgenomen bloed kan variëren van persoon tot persoon en is niet bepalend voor het effect van de behandeling. Elke stap in dit proces heeft zijn eigen specifieke doelen en is van essentieel belang voor het behandelingsresultaat.
Verschillende vormen van hijama
Het proces dat de bovenstaande drie stappen omvat, wordt doorgaans aangeduid als “Hijama”. Hiermee wordt benadrukt dat Hijama een allesomvattende behandelmethode is, aangezien het tegelijkertijd de effecten van droge cupping in de eerste stap omvat. Het is echter belangrijk op te merken dat deze uniformiteit niet altijd van toepassing is. In de literatuur wordt opgemerkt dat wet cupping op verschillende wijzen wordt toegepast, wat soms tot verwarring kan leiden, gezien de variaties in uitvoering.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat sommige beoefenaars de eerste stap overslaan en direct overgaan tot het maken van incisies, gevolgd door het plaatsen van de cups. Dit is een subtiel doch cruciaal detail dat de effectiviteit van de behandeling kan beïnvloeden. De eerdergenoemde benadering, bekend als de tweestapsmethode, wordt vooral geassocieerd met de Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM). De variant met drie stappen, daarentegen, is voornamelijk een kenmerk van de islamitische geneeskunde. In een ander artikel van mij licht ik toe waarom ik persoonlijk de voorkeur geef aan de driestapsmethode en hoe dit zich verhoudt tot het behandelingsproces.
Waarom is dit een belangrijk detail?
Bij nauwkeurige analyse van deze studies wordt duidelijk dat het verschil in de gebruikte cuppingmethoden een belangrijke factor is. Het eerste onderzoek paste de tweestapsmethode toe, terwijl de tweede het driestapsproces hanteerde. Uiteraard is dit niet het enige onderscheid tussen de twee onderzoeken, maar het vormt wel een fundamenteel verschil dat nader onderzoek verdient.
De laatste stap: De incisies van wet cupping
Een essentieel aspect dat vaak verkeerd wordt begrepen in verband met hijama is de overmatige focus op het vrijkomende bloed, met speciale aandacht voor de hoeveelheid ervan. Deze verkeerde aanpak heeft invloed op de wijze waarop incisies worden gemaakt, waarbij dieper en langer snijden wordt toegepast in een poging meer bloed te verkrijgen. Dit kan leiden tot nadelige gevolgen.
Hoewel het vrijkomende bloed zeker niet verwaarloosbaar is, is het van belang te begrijpen dat het niet de enige cruciale factor is. Het bloed, inclusief zowel de initiële stap als de uiteindelijke stappen van de incisies, speelt een bepalende rol. Het vrijkomende bloed is het resultaat van het gehele proces, en een exclusieve focus op dit aspect, met verwaarlozing van andere stappen, leidt tot een fundamenteel misverstand.
Het draait niet uitsluitend om het bloed zelf, maar veeleer om wat er tezamen met het bloed naar buiten komt. Met andere woorden, het bloed fungeert als het transportmiddel voor zware metalen, afvalstoffen en pijnlijke substanties die via de gemaakte incisies het lichaam verlaten.
Niet helemaal waar
Weetje
Het is van groot belang om te benadrukken dat te diepe en te lange incisies niets anders zijn dan een extra belasting voor het lichaam, wat kan leiden tot uitputting, vooral bij patiënten die reeds kampen met gezondheidsproblemen.
Korte en oppervlakkige sneetjes
In het kort kan worden gesteld dat kortere, oppervlakkige incisies, waarbij de hoeveelheid afgenomen bloed niet overdreven is, de meest gunstige resultaten opleveren en het risico op bijwerkingen minimaliseren.
Het is echter spijtig dat er momenteel geen uitgebreid onderzoek is uitgevoerd op dit gebied, wat het des te belangrijker maakt om heldere richtlijnen te ontwikkelen voor een veilige en effectieve praktijk. Te diepe en lange incisies zijn onnodig en kunnen leiden tot ongewenste bijwerkingen die vermeden dienen te worden.
Mis geen enkele ontwikkeling
Wil je diepgaande artikelen en aankomende Masterclasses, cursussen en meer niet missen? Er staat een hoop op mijn To-Do lijst, dus mis het niet!